Gisteren gaf ik een lunchconcert in de Kloosterkerk Den Haag. Ik heb daar de 2e partita in d mineur in zijn geheel uitgevoerd. Naar mijn idee de meest mystieke, diepgaande, en ernstige van de 3 partita’s.
De duisternis van deze partita vormde een contrast met het prachtige lichte interieur van de Kloosterkerk, dat nog versterkt wordt met het naar binnen schijnende zonlicht. De rest van de dag waren er overigens vrijwel alleen maar buien! Ik werd mij van dat speciale licht pas écht bewust tijdens het uitvoeren van de Chaconne bij de overgang van het ernstige d mineur gedeelte, naar het hoopvolle d majeur gedeelte. Dit is één van de meest magische momenten van alle Sonates en Partita’s. Het is net alsof het zonlicht eindelijk door de donkere wolken weet te breken, en er een nieuw hoopvol begin klinkt.
Er wordt wel beweert dat hier het koraal “Von Himmel hoch da komm ich her” klinkt, en inderdaad lijkt de harmonische progressie met vier dalende basnoten, op een vereenvoudigde versie van dit koraal. Met dit koraal wordt de geboorte van Jezus aangekondigd die de mensheid weer hoop biedt, en het is opvallend dat dit in de chaconne samenvalt met die magistrale overgang van majeur naar mineur.
luister naar Bach Magnificat: Von Himmel hoch
Of Bach dit koraal nu wel of niet bewust heeft verwerkt; we zullen het nooit zeker weten. Voor de magie van de muziek doet het er niet toe.
Het was een bijzondere ervaring om in de Kloosterkerk te spelen.
De ruimtelijke akoestiek gaf mij veel inspiratie om met de klank en ruimte te spelen.
Soms heeft een akkoord of een reeks noten wat meer tijd nodig om uit te klinken, zodat de tonen niet onbedoeld door elkaar gaan klinken. Het publiek was vol aandacht; vlak na de Chaconne klonk er een bijzondere stilte. Om Bach zelf te citeren:
“Bey eine andächtige Musique ist allezeit Gott mit seiner Gnaden Gegenwart”